Angélique Jilleba, algemeen coördinator
Sinds juli 2024 ben ik werkzaam bij de Oase als algemeen coördinator. Dit geldt zowel voor het Hospice als voor het Thuiswaken. Samen met de andere algemeen coördinator draag ik de verantwoordelijkheid voor de dagelijkse gang van zaken en sturen we de dagcoördinatoren aan. We zijn verantwoordelijk voor hun werkzaamheden en springen bij daar waar nodig. En natuurlijk zijn wij het aanspreekpunt voor álle vrijwilligers, zowel op het hospice als de vrijwilligers die thuiswaken. Als algemeen coördinator sparren we regelmatig met onze directeur/bestuurder. Er zijn altijd veel ideeën. De kunst is om deze goed te onderzoeken en daaruit ontstane projecten rustig te implementeren.
De samenwerking met alle partijen is zeer waardevol. We hebben elkaar nodig.
Bewoner en familie staan altijd voorop
Hoe druk we ook zijn, de bewoner en familie staan altijd voorop. Dat is waar alles om draait. Als algemeen coördinator heb je in de voorbereiding vaak al contact met de bewoner en familie voordat de bewoner bij ons intrekt. Als het moment waarop de bewoner z’n entree maakt daar is sta ik graag bij de voordeur om deze samen met zijn familie te begroeten. Ik realiseer me namelijk dat dit een bijzonder moment voor ze is. Het is niet niks om voor de laatste keer je vertrouwde huis achter te laten. En dit geldt ook voor de familie. Er wordt op dat moment een hoofdstuk afgesloten en dat gaat in de meeste gevallen gepaard met veel emoties.
De eerste dagen is het altijd erg wennen voor alle betrokkenen. De kamer mag een beetje eigen worden gemaakt met kleine persoonlijke spulletjes zoals bijvoorbeeld foto’s of een favoriete sprei. Ook maken ze direct kennis met onze vrijwilligers die de zorg uit handen nemen. Dit alles helpt mee om een bewoner zich snel op het gemak te laten voelen. Als ze eenmaal bij ons zijn kan iedereen weer terug in zijn oorspronkelijke rol in plaats van patiënt en verzorger(s) te zijn. Een bewoner heeft bij ons weer eigen regie.
Ook familieleden mogen altijd bij ons binnenlopen. Onze deur staat open.
Wij werken met een wachtlijst
We werken met een wachtlijst. We hebben zes kamers en vaak zijn er meer aanvragen dan capaciteit. Als er een kamer vrij is gekomen ga ik onderzoeken aan wie we deze kamer toewijzen. Om een goed beeld te krijgen stem ik af met huisarts, patiënt, familie, thuiszorg en eventueel transferverpleegkundige. Daarna bepaal ik, soms ook in overleg met directeur of andere coördinator, welke situatie op dat moment het meest urgent is. We wegen de visies van alle partijen zorgvuldig af en maken dan een keuze. Dit is niet altijd gemakkelijk want je doet op zo’n moment altijd iemand tekort. Het moment dat we iemand mogen bellen dat er een kamer beschikbaar is, is altijd fijn. Je voelt dan vaak de opluchting. Vaak zijn ze al veel te ver gegaan alvorens ons in te schakelen en er valt een last van ze af als het dan door kan gaan. Een zieke voelt zich vaak bezwaard dat de familie zoveel moet zorgen. Bij ons kunnen ze dit loslaten en bijvoorbeeld weer man en vrouw of moeder en dochter zijn. Als de beslissing is genomen kan de nieuwe bewoner vaak al de volgende dag zijn intrek nemen.
Mijn werk is voor mij de juist mix van werkervaring en zingeving
Al jaren kom ik dagelijks voorbij de Oase en dan ging er altijd door me heen: “daar zou ik graag willen werken want dit werk doet er echt toe’. Onlangs gebeurde er in korte tijd in mijn persoonlijke leven diverse dingen die nog ‘ns extra duidelijk maakten dat het leven eindig is en soms eerder dan je denkt. Dat maakte dat ik de stoute schoenen aantrok en solliciteerde.
Ik werk hier met plezier. Mijn ervaring in het bedrijfsleven, mijn levenservaring en mijn persoonlijkheid zijn een goede mix om hier te kunnen werken en zingeving uit te halen.