Justyna Kabala, vrijwilliger
Ik ben geboren in Polen maar woon al vijftien jaar in Nederland. Ik werk als huishoudelijke hulp bij oude mensen maar wilde meer doen.
Op de website van Oase zag ik dat ze vrijwilligers zochten en vanaf oktober ben ik bij Oase. Daar heb ik de introductiecursus voor vrijwilligers gevolgd. In mijn vaderland bestaan er ook hospices, maar niet zo modern als in Nederland. Euthanasie en palliatieve sedatie zijn verboden. Alleen pijnbestrijding met bijvoorbeeld morfine is toegestaan. Patiënten en hun familie hebben het daardoor veel moeilijker dan hier.
Oase is mijn licht in de dag, mijn zonnestraal
Van huis uit heb ik geleerd om respect te hebben voor ouderen. Ik werk graag met hen en vind hen meer dankbaar dan jongeren. Hier heb ik meer complimenten gekregen dan in al die jaren in mijn betaalde baan! Van mensen helpen word ik blij; zoals een kopje kamillethee brengen, handmassage geven, of een rondje wandelen met de rolstoel.
Omdat ik overdag bij de Thuiszorg werk, heb ik hier altijd avonddienst. Ik begin om 19.00 uur, en ga door tot 23.00 uur. Soms is het rustig, maar het komt ook voor dat er veel bezoek is en dan is het echt wel druk. Sommige bezoekers willen graag met je praten, anderen zitten liever rustig alleen. Ik probeer goed in te schatten wat ik voor hen kan betekenen.
Mensen worden oud en doodgaan is de natuur
Als iemand overlijdt bij wie je vijf jaar hebt gewerkt word je er zelf ook verdrietig van. Vaak ga ik naar de begrafenis en brand een kaarsje. Bij Oase heb je niet zo lang met iemand te maken. Twee keer is er iemand in mijn dienst overleden, één keer was dat met euthanasie. Mijn dienst zat er toen bijna op maar ik mocht Pantein helpen bij de verzorging en dat was erg fijn. Bij de uitgeleide las mijn collega een gedicht voor. Het was een mooi afscheid.
Groene vingers? Ramen wassen, lappen of zemen?
Na vijftien jaar Nederland heb ik nog wel eens problemen met de taal. Omdat Polen lid is van de Europese Unie hoeven nieuwkomers uit mijn land hier geen Nederlandse taalles te volgen. Medische woorden als euthanasie, morfine en sedatie zijn internationaal, dat is gemakkelijk.
Op mijn werk heb ik wel Nederlands geleerd en mijn dochter van achttien helpt me vaak. Toch blijft jullie taal me verrassen. In de verslagen bij Oase zie ik woorden die ik niet ken en als iemand snel praat, schrijf ik woordjes op om later te vragen wat ze betekenen. Hier leerde ik wat ‘groene vingers’ en ‘duiven melken’ betekenen.
Ik had geen idee wat daarmee bedoeld werd! En dan ramen? Moet je die nu lappen, wassen of zemen?