Judith Figaroa, huisarts
‘Als huisarts vind ik het hospice een waardevolle aanvulling.
Thuis is natuurlijk een hele mooie plek voor de laatste fase maar niet voor iedereen, bijvoorbeeld als je alleenstaand bent is dat meestal niet te doen. Een partner en/of kinderen kunnen misschien lang de zorg op zich nemen maar dat kan te veel worden. Sommige mensen hebben veel ballen hoog te houden, zeker als ze zelf ook nog een gezin hebben. Die overbelasting zie je terug bij de familie. Die heeft ruimte nodig om ook toe te komen aan afscheid nemen. Het schept lucht als je niet meer de zorgende bent, maar alle aandacht kunt geven aan wie je lief is.’
Je houdt je eigen patiënt
‘Het hospice is geen verpleeginstelling of ziekenhuis maar een huiselijke omgeving, waar je je eigen dokter houdt. In een verpleeghuis neemt de arts daar het over en raak je als huisarts je patiënt kwijt. Met hem of haar heb je zoveel meegemaakt en als je voor de laatste weken afscheid moet nemen is dat voor allebei niet fijn.
In het hospice gaat je zorg als huisarts gewoon door zoals dat thuis ging, alleen het fijne is dat je kunt terugvallen op medewerkers daar, de zorg is goed en veilig. De thuiszorg komt er een paar keer per dag en als er iets is heb je snel contact.’
Oase is bij huisartsen in beeld
‘Ik denk dat het hospice bij alle huisartsen in Oss leeft. Ook met Zorg thuis heb ik ervaring. Hun vrijwilligers die ’s nachts komen waken zie ik natuurlijk zelf niet, maar ik weet dat ze zeer welkom zijn.
Pas had ik nog een oververmoeide mantelzorger die ’s nachts niet sliep, bang dat ze niet zou horen als er iets aan de hand was. Dan adviseer ik Zorg Thuis om op adem te komen. Iemand die afscheid moet gaan nemen heeft veel energie nodig ter verwerking.’
Zorg Thuis overdag?
‘Dat is niet zo bekend, maar ik zie zeker het voordeel voor mantelzorgers. Als je thuis een terminale patiënt hebt ben je best geïsoleerd. Altijd bezig om alles geregeld te krijgen en je komt bijna het huis niet meer uit, een ongezonde situatie. Het is belangrijk om af en toe op te laden, al is het maar een halve dag of een paar uur dat je even weg mag, of een boodschap kan doen. Voor degene die het leven gaat verlaten kan af en toe andere praat ook prettig zijn, andermans verhaal horen, het ergens anders over hebben. Deze vorm van Zorg Thuis mag meer bekend worden.’
Ieder stervensproces is anders
‘Dat ligt niet aan hoe ík er mee omga maar elke mens is anders. De ene patiënt kiest voor zo min mogelijk kunst- en vliegwerk of medicatie. De ander wil juist euthanasie of palliatieve sedatie. Als huisarts schets ik de mogelijkheden maar ik ben niet degene die zegt welke weg je mag gaan. Omstanders vinden dat soms lastig, dat kan ik me voorstellen, maar een mens moet in het stervensproces zoveel mogelijk zelf uit kunnen maken.’