Carolien Verkerk
Op 1 november 2023 begon ik hier als directeur-bestuurder.
Mijn achtergrond ligt in een eigen IT-bedrijf met mijn man, zijn compagnon en een man of 15 personeel. Toen mijn echtgenoot ziek werd, nam ik de interne bedrijfsvoering op me. Maar ik kwam ook veel in ziekenhuizen en daar werd een zaadje geplant. Ik dacht: Als ik later groot ben wil ik hier iets mee. Omdat ik het geweldig vind wat die mensen doen en deden, ook voor ons. Ik ben geen oncoloog, arts of wat dan ook, maar wil iets betekenen voor mensen in de laatste fase. Een paar jaar na het overlijden van mijn man begon het te kriebelen. Ik wilde nog een andere stap zetten, meer maatschappelijk betrokken zijn.
Intern moet het op orde zijn
Ik kende het Hospice al en wist dat het ook een bedrijf is met financiële stromen en inkomsten om alles draaiende te houden. Het scheppen van die voorwaarden zie ik als mijn taak. We leven grotendeels van overheidssubsidie en een stukje van de gemeente. Ik wil het hospice beter profileren, en mijn zakelijk netwerk kan ten goede komen van de fondsenwerving.
Met de zorg in de breedste zin van het woord wil ik in Oss e o afspreken hoe we met verwijzingen omgaan.
Voor een goede intake praten we met familie en thuiszorg en raadplegen we het medisch dossier. Als ik iedereen te pakken krijg kan een plaatsing bij ons in één dag rond zijn.
Op zich is de maximale tijd dat iemand in een hospice kan blijven drie maanden. Dat is vaak korter maar het kan ook wat langer duren. Als een bewoner opknapt is het hospice niet meer de juiste plek en zoeken we een alternatief.
Wij hebben wel 100 vrijwilligers
Zoveel mensen met levenservaring, en evenveel zielen en meningen. Een heel groot huishouden met allerlei taken en afspraken over ik noem maar, de boodschappen, de schone lakens, want het moet er allemaal zijn. Alle vrijwilligers volgen een introductietraining en daar doe ik nu zelf ook aan mee.
Het is belangrijk dat we allemaal in dezelfde lijn werken. Het opfrissen of vernieuwen van werkafspraken hoort daar bij.
Mijn werkplek is beneden op kantoor met de dag-coördinatoren. Daar gebeurt het, daar zijn de mensen en families. Iedereen mag bij mij binnenlopen. En als er een paar handjes tekort zijn spring ik bij. Daar ben ik niet te goed voor.
Hospice en Thuiswaken
Onze vrijwilligers waken ook thuis bij mensen in de laatste levensfase. Dat geeft rust en steun aan de familie. Jammer genoeg komen we bij Thuiswaken vaak laat in beeld. Mensen bellen vaak op het laatste moment. De intake mag wel eerder, ook al is de inzet van ons nog niet meteen nodig.
Ik denk dat Hospice en Thuiswaken nog onvoldoende bekend zijn bij families en huisartsen, daar moeten we aan werken.
De basis is: wat wil de bewoner
Als iemand aangeeft heeft dat hij er geen behoefte aan heeft dat er bij hem regelmatig wordt binnengelopen, moeten we dat ook niet doen. We hadden onlangs een mevrouw die wilde stoppen met eten en drinken. Dat hebben we te respecteren en we gaan geen glaasje water bij haar zetten. Iedereen moet zichzelf kunnen blijven, dat vind ik kwaliteit in de zorg.
Dit werk geeft me veel voldoening
Zoals van die familie die zegt; ‘Jullie zijn een lichtpuntje geweest.’ Of vrijwilligers die zeggen: ‘Mooi dat we dit hebben kunnen doen.’
Als je hier binnenkomt straalt de warmte je tegemoet.
Het is hier echt geen grafstemming, je wordt verwelkomd en krijgt koffie of thee. Er is aandacht, rust en tijd. En je kunt je verhaal kwijt.