Marja Peels, vrijwilligster
Van kleins af aan liep ik rond met mijn dokterstasje en wilde mensen helpen, spuitjes geven en zo. Dat ik de zorg in ging was dus geen verrassing. Ik heb 28 jaar in de Maartenskliniek gewerkt.
In de loop der jaren kwam er steeds minder oog voor de mens en steeds meer aandacht voor de ziekte en dat is voor mij een punt geworden. Want in ziekenhuizen moet het nu allemaal sneller en efficiënter, rennen en protocollen. Voor een nieuwe heup wordt iemand de ene dag opgenomen en de volgende dag zijn ze er al uit. Alle zorg moet in die 36 uur gepropt worden. Dan kun je alleen maar die heup zien en niet de mens achter het ziektebeeld. Dat leverde me frustraties op en ik zocht compensatie.
Naast mijn betaalde baan in de zorg ben ik hier vrijwilliger
Dit heb ik nodig om met mezelf in evenwicht te blijven. Als ik in het ziekenhuis iemand vroeg, hebt u lekker geslapen, was ik met mijn hoofd al bij de medicijnen van de volgende patiënt. Geen aandacht voor het antwoord van de eerste patiënt. Dat paste me niet meer. Ik las ergens dat ze vrijwilligers zochten in Oase. Zo kwam ik hier, om in balans te blijven, en er echt 100% voor iemand te zijn. Wanneer iemand mij een verhaal vertelt, kan ik met al mijn aandacht luisteren. Daar krijg ik energie van. Als je alleen bezig bent met pillen geven, antibiotica aan hangen en op de po zetten, dan drijf je af van de bedoeling waarmee je de zorg in bent gegaan.
Gelukkig heb ik sinds kort een voor mij passender baan; als verpleegkundige in een hospice elders.
Hier geven we warme zorg
Er zijn diensten dat je gewoon zorgt voor eten en drinken. Maar er zijn ook hele bijzondere momenten, dat je voelt dat je verschil maakt. Zo simpel, vandaag een nieuwe opname, er even naast gezeten, geholpen met een kopje soep, een glimlach gekregen. Dan is mijn dag goed en kan ik er morgen weer tegen.
Een vrouw met afasie, ze eet en drinkt niet meer, maar reageert wel op aanspreken. Ze kan me niet vertellen dat ze een droge mond heeft, maar houdt die wel open. Ik zeg, zal ik je mond even schoonmaken? Daarna leg ik haar lekker op haar zij en ik krijg een smile van oor tot oor.
Ze knijpt even in mijn hand en ik denk, wat heb ik mooi werk.
Mooi aan de stervensfase is dat je zoveel kan betekenen
Een kopje koffie met opgeklopte warme melk, even in de stoel, een familielid op bezoek. Van de week kwam een zoon garnaaltjes bakken voor zijn moeder. Ik dekte de tafel bij het bed, gevouwen servetje en een kaarsje erbij. Ze waren zo gelukkig, mevrouw straalde en genoot van dit moment samen met haar zoon.
Hoe het anders moet in de zorg?
Ik zou zeggen begin eens met het afschaffen van al die turflijstjes. Je bent ik weet niet hoeveel bezig met administratie, die tijd zou je er ook voor patiënten kunnen zijn. Je moet je voortdurend verantwoorden, hoeveel minuten je bezig bent, met wassen, met psychosociale ondersteuning. Dan denk ik; vertrouw op onze expertise, neem van ons aan dat we het goed doen. Je hebt altijd intercollegiale toetsing en fouten haal je er echt wel uit. In de zorg heb je allemaal het beste voor met de mensen. Om rijk te worden hoef je het niet te doen!