Helène Loeffen, coördinator

‘Om hier te mogen wonen moet iemand een terminaal verklaring hebben. Dat houdt in dat de behandelend arts inschat dat iemand niet langer dan drie maanden heeft te leven.
De huisarts of het ziekenhuis kunnen doorverwijzen. Maar iemand of een familielid kan zich ook zelf melden. Vaak komt iemand eerst kijken, of als dat niet meer gaat de familie. Ze kunnen foto’s of een filmpje maken om thuis te laten zien.’

Hélène Loeffen‘Als coördinator ben ik verantwoordelijk voor de opnames en de bezetting van het hospice. Ik doe de intake bij mensen thuis. Dan weet ik of wij van het hospice de zorg kunnen geven die nodig is. Ons huis en onze vrijwilligers zijn niet ingesteld op iemand die bijvoorbeeld erg onrustig is en dwaalt of die dement is.
Dat eerste contact is belangrijk, het is fijn dat je al iemand kent als je hier komt wonen.’

Dat het hier een geweldige plek is moet je zelf ervaren

‘Hospice Oase is low care. In een high care hospice zijn continue een arts en verpleegkundigen aanwezig. Daarin lijkt het op een verpleeginrichting.
Wij lijken op thuis; een paar keer per dag komt de thuiszorg voor de verpleegkundige zorg en verder draaien we op vrijwilligers. We willen dat mensen zichzelf kunnen zijn en hen een ‘bijna thuis gevoel’ geven. Je mag je kamer inrichten met eigen spulletjes, je beddengoed meebrengen en je dagindeling houden zoals je gewend bent. Wil je om 8 uur opstaan of pas na tienen? Eet je graag tussen de middag warm of ‘s avonds? Wat vind je lekker en wat lust je niet?’

Warme aandacht en goede zorg

‘Wij zoeken uit wat iemand nodig heeft om nog een zo fijn mogelijke tijd te hebben. Dat geldt ook voor de familie. Met een ernstig zieke thuis moeten partner en kinderen van alles doen en regelen. Hier wordt veel uit handen genomen en kun je gewoon partner zijn of kind, en dicht bij elkaar de tijd die je nog hebt samen doorbrengen.’

Steun voor de familie

‘Regelmatig loop ik bij bewoners binnen en vraag hoe het gaat. Zij en hun naasten kunnen altijd een beroep op me doen. Als iets niet lekker gaat zoek ik een oplossing. Ik werkte heel lang als wijkverpleegkundige, kom vanuit mijn functie gemakkelijk ergens binnen en weet wat mogelijk is.
Een paar weken na het overlijden nemen we met de familie contact op. Vragen hoe het gaat en of ze nog tips en tops voor ons hebben. Veel mensen komen graag nog een keer hier, om te praten over wat er allemaal gebeurd is en dingen op een rijtje zetten.’

Een fantastisch team van wel 70 mensen

‘We doen het samen, een paar beroepskrachten en heel veel vrijwilligers die allemaal zijn opgeleid.
Er is weinig verloop en dat zegt wel wat over onze organisatie. We hebben mensen die hier al 10,15, of 20 jaar vrijwilligen, echt super! Met hun ervaring kunnen en weten ze veel. En als ze er niet uitkomen is er altijd een achterwacht, ook ‘s avonds en in de weekends.’

Mijn passie voor de palliatieve zorg

‘Je kunt zoveel voor iemand in dit proces betekenen, door voor zijn of haar comfort te zorgen. Zo’n dankbaar werk als je een steun kunt zijn. Natuurlijk word je geconfronteerd met verdriet en verlies en daarvoor moet je je beroepsmatig afschermen. Want je leeft mee maar kunt het niet meenemen.’